Każdy z zawodników, który ukończył poniedziałkowy etap Magam Trophy 2011, może z czystym sumieniem dopisać do swego off-roadowego urobku zaliczenie kolejnego, kompletnego rajdu. Obeznani w temacie twierdzą, że był to niemal Bobek Trophy, znany z ogromnych trudności, tyle że w wersji skondensowanej, co czyniło go jeszcze bardziej wymagającym. Na koniec dnia łatwiej było policzyć tych, którzy na tym etapie ani razu NIE wywrócili swego auta – tak to nie pomyłka, bo „figury” zaliczyli niemal wszyscy.

Pułapki czyhały niemal na każdym kroku. Zawodnicy mieli do pokonania aż dziewięć ciężkich odcinków, co rusz to trudniejszych. Zmagania rozpoczęła próba o znamiennej nazwie „Ładoga” – nieprzypadkowej i wcale nie na wyrost, bo długa łąka pod futerkiem trawy skrywała groźne trzęsawisko. Wystarczyło wykonać na niej krok, a dywan wokół zaczynał falować, zaś spod nóg wydobywały się bąbelki powietrza. Wjeżdżające tam auto siłą rzeczy dawało nura – czasem na głębokość metra, a czasem dwóch…

„Ładoga” przejdzie z pewnością do historii, jako bodaj pierwsza przeszkoda, która pokonała słynnego Grata Roberta Kufla i Dominika Samosiuka – zwycięzców Magamu 2009. Ich auto w pewnym momencie gwałtowanie zanurkowało, co doprowadziło do poważnego uszkodzenia silnika. Jedni z głównych faworytów imprezy musieli pożegnać się z myślą o ponownym triumfie. Z opresji – w sposób dosłowny – wyciągnął ich samochód Zbigniewa Peczyńskiego i Łukasza Chołuja, którzy walczą o pudło, a mimo to poświęcili na tę operację wiele cennych  minut. Cześć im i chwała!

Podobnego wyczynu co Grat dokonały dwa inne auta. Suzuki Grzegorza Piestraka i Krzysztofa Kuszewskiego zanurzyła się w wodzie niemal po dach, ale gdy ją wyratowano i poczuła twardy grunt pod kołami, szybko nabrała ochoty do dalszej jazdy. Nożem w plecy okazała się dla niej dopiero awaria mostu, której doznała na… zwykłej dojazdówce. We wtorek ma być jednak gotowa do dalszej jazdy (na Allegro mostów do Jimny’ego jest ci dostatek). Toyotę Carstena Dannego i Mateusza Sicińskiego uratował ciężki sprzęt, ale i ona, choć nie zaliczyła etapu przedpołudniowego, kontynuowała walkę po południu.

O swoich przygodach każdy zawodnik miałby wiele do powiedzenia. Łąka na długi czas uwięziła Klona Pawła Kado i Dagoberta Kubisa, którzy podirytowani wielogodzinną stratą po południu wykręcili drugi czas. Lepsi od nich na 6. etapie byli tylko Artur Owczarek i Roman Popławski, mający wcześniej kłopoty z alternatorem.

Pionowe ściany wąwozów, na które trzeba było się wdrapywać, lub – co gorsze – pokonywać w poprzek, zebrały wśród zawodników krwawe żniwo w postaci „rolek” oraz pieszczotliwie zwanych „daszków” i „boczków”. „Figury” wywijali nawet ci, co rzadko się im to zdarza – między innymi lider – Marcin Łukaszewski, Grzesiek Głowacki czy Tomek Gołka. Są też tacy, co w poniedziałek odtańczyli na zboczach prawdziwą jazdę figurową na wysokim poziomie artystycznym.

Do mety rajdu pozostały jeszcze dwa trudne dni, które – co pokazuje przykład Grata – mogą obfitować w liczne niespodzianki. Pozycja Marcina Łukaszewskiego i Magdy Duhanik (mocno kulejącej na jedną nogą, a przecież za chwilę start prawdziwej Ładogi!) wydaje się niezagrożona, ale godzina przewagi nad szybkimi Peczyńskim i Owczarkiem to sytuacja daleka jeszcze od komfortu. Miejsca w pierwszej piątce zajmują ponadto Jacek Soboń z Mariuszem Borowskim (który swego czasu Magam już wygrał z „Ambrozją”) oraz szaleni „Irokezi”: Maciej Manejkowski i Jakub Jęch.

Warto zauważyć, że kolejne dwa miejsca zajmują auta „niskobudżetowe”, które udowadniają, że nie trzeba był właścicielem wypasionej fury, aby walczyć na Magamie o wysokie lokaty. Suzuki Kominków to auto tanie i proste jak konstrukcja… Samuraia, a rajdówka ExPro Miastko Team Andrzeja Bruskiego i Tomasza Dargacza nieprzypadkowo została nazwana Śmietnikiem Evo – wiele w niej części „z odzysku” i za małe pieniądze. Satysfakcja z rywalizacji z najlepszymi w kraju to rzecz zaś – jak wiadomo – bezcenna! Oby więcej takich śmiałków.